INTERVIEW MET HILAIRE VANDENBORRE

Hilaire Vanndenborre was de eerste doelman van KRC HARELBEKE

Lairie de specialist penalty - stoppen

( Beveren leie - Waregem ) Hoewel en hoeveel supporters van Racing Harelbeke veren nog recht bij het horen van de naam van de eerste doelman van KRC Harelbeke HILAIRE VANDENBORRE ? Het is welgeteld vierenveertig jaar geleden dat hij voor de eerste keer onder de lat stond bij de Ratjes, hij kon dan al terugblikken op meer dan driehonderd wedstrijden in het eerste elftal van Racing Harelbeke waarvan hij in 1930 vooris, en onvervalste derby's waren toen de wedstrijden tegen Kuurne Sport en Deerlijk Sport ploegen die Racing Harelbeke in zijn latere opmars niet gevolgd zijn. Geld was er toen niet voor de spelers zegt Hilaire maar de geest in de ploeg was op en top en we hebben ontzettend veel plezier beleefd.

Hiliare Vandenborre 71 jaar een geboren Harelbekenaar die uitweek naar Beveren Leie beleeft er duidelijk plezier aan dat zijn gewezen ploeg voor de wind gaat in eerste klasse, het is weliswaar een eeuwigheid geleden dat hij nog het stadion betrad maar hij volgt de prestaties van de ploeg nog altijd nauw op de voet via radio en kranten. Toen het stadion nog aan de Deerlijksesteenweg gevestigd was ging ik regelmatig kijken maar het nieuw stadion licht toch duidelijk te ver om er met de fiets naar toe te rijden.  Vandenborre was amper de korte broek ontgroeid toen hij reeds zijn entree maakte als keeper van het eerste elftal. Op zijn zestiende stond hij reeds in het doel bij de reserven een jaar later maakte hij reeds een ultieme sprong voorwaarts.

Aanvankelijk was mijn vriend Marcel Dumortier ( die twee jaar terug gestorven is ) doelman bij de reserven, hij zei zelf dat ik beter was en ruilde spontaan plaats om meteen een loopbaan te beginnen in de ploeg als trainer en voor ik het goed en wel besefte had ik een vaste stek in de eerste ploeg waarin ik van 1930 tot 1943 gespeeld heb.

Vader en moeder Vandenborre mochten zich dan al met hand en tand verzetten tegen de voetballoopbaan die zoonlief wilde opbouwen Hilaire liet zich niet van zijn stuk brengen en bleef doelwachter. Toen hij enkele jaren speelde was de wind trouwens gedraaid en hadden pa en ma zich laren overtuigen om een wedstrijd te komen bekijken. Hilaire : zijn vader hoorde van anderen vertellen dat ik goed speelde en wilde dat dan toch ook wel met zijn eigen ogen vaststellen. Net die dag werd het voor mij en de ploeg een ware rampdag, de tegenstanders waren BS Avelgem en reeds in de minuten gebeurde het, ik ging in de voeten van een tegenstander om de bal te grijpen en vlam een harde schop tegen mijn hoofd : ik had een gappende wonde aan mijn hoofd van zes centimeter maar ik wilde niet uit het doel. Ik liet me vlug verzorgen en nam mijn plaats opnieuw in. We verloren die dag met 6-0.

Verwondingen

Daarmee is het hoofdstuk verwondingen aangesneden. Ik heb mjn deel gehad verteld ons Hilaire. Als keeper was het iedere week hetzelfde licht geschaafde billen opnieuw en het duurde telkens tot de donderdag na de wedstrijd voor alle last weg was. De terreinenwaren toen nog niet zo verzorgd als nu, en ook op hard bevroren velden werd gespeeld daarover bestond geen discussie. In het dagelijks leven was Hilaire vloerlegger de geschaafde billen waren dan misschien wel geen pretje in de uitvoering van zijn beroep werd hij niet gehinderd. Anders was het na die memorabele uitwedstrijd in Wevelgem, het had hard gevroren die zondag en de thuisploeg van Wevelgem kreeg een penalty toegekend. Ik duwde de bal buiten maar hoorde de beentjes in mijn duim kraken, ik trok mijn duim meteen weer in de goede stand en speelde de wedstrijd uit.

De volgende dag werd het echter duidelijk dat ik enkele weken zou moeten thuisblijven mijn duim was opgezwollen tot onheilspellende afmetingen. Op dergelijke momenten besefte ik overduidelijk hoe gevaarlijk het voetbal wel kan zijn, in die dagen was trouwens nog geen sprake van een verzekering of dergelijke. Een andere wedstrijd in Wevelgem had ook nog meer fraais in petto dit keer was Hilaire die door enkele onstuimige tussenkomsten van twee spelers van de tegenstrevers op gedwongen non actief zette. Hoogst onaangename wedstrijd was dat ik speelde en niet eens brut, een van de spitsen van Wevelgem rukte op en ik dook naar de bal in zijn voeten. Ik raakte hem wat ongelukkig en hoorde zijn onderbeen kraken het bleek gebroken te zijn.

Ik stond er wat ongelukkig bij en was verrast toen ik plots stokslagen op mijn hoofd kreeg, de moeder van de gekwetste speler van Wevelgem die de wedstrijd volgde was naar mij toegestormd en bereikte mij met haar paraplu. Later in d

e wedstrijdmoest door mijn schuld een tweede speler bewusteloos afgevoerd worden ik had hem op zijn slapen getroffen toen ik de bal wegsloeg. Ik zeg het een rotwedstrijd zonder meer.

PENALTY'S

Vandenborre zijn specialiteit was het stoppen van strafschoppen of beter penalty's ooit heeft hij er in een seizoen achttien gestopt hoe hij dat deed ? Ik kan het moeilijk uitleggen dit was een aanvoelen als iemand een penalty trapte ik wist instink waar die bal ging ik had het vele keren bij het rechte eind. Een staaltje van zijn kunnen demonstreerde hij op een wedstrijd met de invallers tegen Club Brugge. Als we de wedstrijd wonnen werden we kampioen tegen de centervoor van Club Brugge zei ik in het begien van de wedstrijd dat hij mij zeker niet zou verassen in de penalty's. Het werd een van mijn beste wedstrijden twee penalty's tegen ons die de scheidsrechter ten onrechtefloot haalde ik er uit maar de kampioenstitel zegen we aan onze neus voorbijgaan want enkele minuten voor affluiten maakte Club Brugge een doelpunt,balletje gewoon door mijn benen laten lopen.

De strafste wedstrijden waren de derby's tegen Deerlijk Sport en Kuurne Sport de muziekverenigingen trokken dan mee met veel lawaai maakten de supporters hun intocht in de naburige gemeenten,kenbaar gevochten werd er altijd. Vandenborre herinnerd het zich anders. Op een wedstrijd hadden de supporters van de andere ploeg zich achter het opgesteld met een veldkanon ( dat kon allemaal ) geen enkele scheidsrechter die daar over viel als de spitsen van de andere ploeg dan op doel schoten lieten zij een schot afgaan van de schrik sprong ik de andere kant op de eindstand was 4-4 maar ik kan je verzekeren dat er na de wedstrijd een aardig stukje gevochten geweest is, want ook onze supporters hadden de mannen met het kanon gezien en gehoord.

Zoveel is er dus niet veranderd in het voetbal relletjes tussen supporters behoren nog steeds tot het gebeuren in de wedstrijd en ook FAIR-PLAIT tussen de spelers op het veld lijkt niet groter te zijn geworden al moeten de voor oorlogse spelers wat brutaliteiten betreft niet onder doen voor de huidige generatie meent Hilaire.

Wij de keepers moesten ontzettend uit onze doppen kijken,sommige spelers bakten het nogal bruin als keeper moest je zeker op je hoede zijn als er een hoekschop gegeven werd enkele spelers van de tegenstander kwamen zich met plezier frontaal voor de keeper stellen om je te verhinderen de bal te pakken. Ik was geen prutale speler maar liet me niet inpakken en duwde me af schopte ze weg zonder dat de scheidrechter iets opmerkte natuurlijk zo verstandig was ik wel.

 KORTRIJK SPORT

De grote transfer waar elke speler naar uitkeek kwamer niet voor Hilaire, al was er wel heel wat belangstelling voor de keeper in het top jaar dat hij bij Racing Harelbeke meemaakte ( het seizoen 1934 ) kontakten werden genomen door  Kortrijk Sport die Vandenborre een weekend geleend kreeg maar het was Hilaire zijn dagje niet in de vriendschappelijke wedstrijd tegen  Kortrijk Sport die georganiseerd werd. De hele ploeg werd die middag gewoon weggespeeld maar Kortrijk Sport speelde dan ook in hogere afdeling. De eindstand was 8-0 en daarmee kwam het einde aan de gesprekken tussen Kotrijk Sport en Racing Harelbeke en mijzelf.

Het grote geld kwam er in die dagen helemaal niet bij te pas maar drinkgeld was naar het einde van de jaren dertig geen loos begrip maar veel stelde het allemaal niet voor maar een overwinning werd dan verzilvert met een premie van 15 frank per speler waarmee we dan op café gingen. Reken maar uit een pint koste 1 frank in die jaren.

( tot zover het toffe gesprek met Hiliare Vandenborre 1934 )

TER INLEIDING

Hier mee wordt de tweede jaargang ingegaan van ons sportblad "RACING" ingezet. Ongelukkig werd verleden seizoen tamelijk vlug gestopt met ons Club blad door allerhande omstandigheden. Dit seizoen echter houden we het wel vol tot het einde van het seizoen. Daarvoor staan we borg.

Ik heb hierbij het idee vooropgesteld een vrije tribune in te schakelen en daarom vraag ik beste supporters en spelers om uw steentje bij te dragen tot een mooie bloei van ons vlubblad. Het moet het vlubblad worden van allen en voor allen artikels buiten de "vrije tribune" zijn ook steeds welkom ( die moeten in ons bezit zijn de maandag voor de eerst volgende thuiswedstrijd ) tot daar de inleiding. Nu wil ik nog enkele woordjes zeggen ontrent onze sport. Eerst een woordje tot de spelers. Mens sana in corpone sano

( een gezonde geest in een gezond lichaam ). Hou u lichaam gezond door de wekelijkse trainingen te volgen door een regelmatige verzorging. En houdt in dit gezond lichaam een gezonde geest het is te zeggen heb een klare kijk over voetbal. Geen gezeur bij een fout van jou medespelers geen nutteloos en getier. Dit komt tenslotte neer op het fairplay. Wees fair tegenover je medespelers maar bewaar dezelfde fairheid ook tegenover de scheidsrechter. Denk altijd dat hij ook maar een mens is en missen is menselijk wees ook altijd fair tegenover je tegenspelers. Dit mogen geen vijanden zijn maar vrienden waartegen u met gelijke wapens en sportief het meesterschap probeert af te dwingen.

Voetbal moet dus altijd een middel zijn om het lichaam en het verstand te versterken. Wij hebben het kampioenschap ingezet met de vaste overtuiging volgend seizoen te kunnen uitkomen in Bevordering. Daarom zijn nodig eerst en vooral een lichaam en morele sterkte. Ten tweede een goede verstandshouding in de ploeg. Iedereen moet met dezelfde ingesteldheid werken op een faire manier voor ons doel te bereiken kampioen spelen. Ten derde moet er totale samenwerking tussen bestuur en de spelers zijn. Zijn er moeilijkheden maakt geen nutteloze scheldwooorden naar elkaar maar wend u als faire sportman tot het bestuur van onze club, waar op sportieve en vriendelijke wijze het geval zal besproken worden. Zo en zo alleen komen we tot een goede bloei en mooie resultaten van onze club en bereiken zeker ons einddoel.

Verdedigt onze kleuren op een sportieve manier. Laat de onruststokers gerust staan. We hebben reeds mogen fier zijn op onze flinke supporters en zo komt het dat onze club overal goed staat aangeschreven. We hopen dan ook dat het zo mag blijven en dat we steeds op elke wedstrijd zullen mogen aanwezig zijn als het mogelijk is ook op verplaatsing want supporters zijn niet alleen een financieel steun maar eveneens en in grote mate een morele steun voor onze club RACING CLUB HARELBEKE.

  ( Bron Dewitte R 1946 )

Terechtwijzing

Geachte Jerome,

Als ooggetuige van de wedstrijd Daring Blankenberge - Racing Harelbeke en als gevolg aan u artikel un de Waregemse sportgids van 1 december 1946, ben ik zo vij u in enkele trekken het ware verslagen de bovengenoemde wedstrijd weer te geven.

( Wat Waregem weet over die match). Want naar het schijnt speelde Daring een mooi stukje voetbal waartegen Racing nu en dan zich hard moest gewonnnen geveb om geen FIASCO op te lopen.

Da Daringers zijn alles behalve voetballers want hun spelwijze kan misschien wel vergeleken worden aan een Rugby - stijl terwijl hun fanatieke supporters nog de grondbeginselen van het voetbalspel moeten aanleren. Op een schermutseling voor het doel deed een speler van Blankenberge zodanig moeilijk dat een van de Racing spelers de bal niet kon spelen door zich doodeenvoudig op de bal te werpen en het leder met beide handen wast te houden. Van dan af mochten ze eenvoudig alles zonder dat de scheidsrechter ingreep.

(alles behalve een mooi stukje voetbal dus). En op de koop toe werd onze doelman Remmerie bij een van zijn tussenkomsten zo geraakt dat hij zich verplicht zag om op de linkerbuitenplaats te gaan spelen zodat onze ploeg slechts in feite met tien man op het veld stonden. Wanneer wij al die feiten plus de onbeholpen leiding van de scheidsrechter en het brutaal optreden van de Daring spelers en de fanatieke tussenkomst der toeschouwers van de bezoekers en een noodlot dat onze Racing jongens zo meedogenloos achtervolgen kan ik als ooggetuige niet anders dan bevestigen dat de Ratten niet de match verloren hebben uit minderwaardighede maar wel omdat de Ratten zich in deze rugby sfeer niet thuis voelden.

( Bron Gerard Mestdagh 1946)

 

Wat een bestuurslid leiden kan

Met bestuurslid bedoel ik "lid van het selectie comite !! Er is namelijk in ons bestuur een selectiecomité dit bestaat uit drie mensen voor de eerste ploeg en de invallers, en dat comité uit drie leden. Ieder lid heeft voor taak, elk op zijn beurt voor een zondag de aanduiding kaarten te schrijven en te verzenden voor de twee ploegen.

Op zijn eigen beschouwd is dat geen grote arbeid hoogstens een halfuurtje werk. Maar onderaan de bedoelde kaarten staat er opmerking in te vullen door de speler : In geval van belet M.X tegen de vrijdagavond. Maar daarbij komen dan nog de onvoorziene gevallen en die berokken dan soms heel wat last aan bedoelde lid van het selectie comite. Zo was het onder ander deze week.

Vrijdagnamiddag kwam de moeder van Steelandt mij verwiittigen dat haar zoon Roger met zweren geplaagd zat en de zondag niet zou kunnen spelen. Goed onmiddelijk werd Gilbert Merchie verwittigd om mee te gaan met het tweede elftal, wat hij bereidwillig als altijd om mee te gaan. De zaterdagmiddag rond 2 uur kwam André Vleghe mij ook belet geven, want hij zat met een verzworen duim spijtig voorval. Dus nog geen plaatsvervanger !! Eerst naar onze selectie baas de heer Apotheker Dewitte om te beraadslagen wie er zou genomen worden. Dan een lid van bedoelde comité de heer Gustaaf Allegaert, gaan vinden. Maar misschien zei Staf mij ook dat hij zelfmet de invallers niet zou kunnen optreden, dus nog een.

Er werd besloten om eens te gaan naar Stasegem, hoe het ging met Steelandt. Met onze secretaris trok ik er naar toe zaterdagmiddag rond 3 uur en we zagen meteen hoe het met hem gesteld was. Zijn hoofd omwonden en een muts erover hij kon hem met moeite omdraaien "waarvoor spijtig zei hij nu ik eens mijn kans heb in de eerste ploeg". Met dit bericht terug naar Harelbeke en ditmaal verd besloten beroep te doen op de junior Roger Demeyere. Verder in de avond kwam ik André Deschamps tegen en vernam dat zijn broer thuis was, die wel met het tweede elftal zou meegaan. Later vernam ik van Gerard Vanwijnsberghe eveneens niet van de partij zou kunnen zijn want hij zat met geweldige tandpijn. Nu waren er geen invallers meer voor handen, dan maar beroep gedaan op oud speler - bestuurslid Valére Vandenborre die deze opdracht graag aanvaarde. Maar nu kwam de donderslag.

Zondag juist toen ik aan tafel wou gaan rond 12 uur 30 kwam de heer Jerome Noppe mij zeggen dat Omer Remmerie zijn schoonzoon in de onmogelijkheid was om te spelen door het feit dat zijn te vroeg geboren kindje juist overleden was. Een jammerlijk geval. Onmiddelijk op de fiets gesprongen en door de regen en wind Julien Vlieghe onze invallers doelman gaan oproepen voor de eerste ploeg. En hij ging akkoord.

Maar ons tweede elftal moest toch ook een keeper hebben om Deerlijk Sport te gaan bekampen. Ik ging dan nog steeds in de stromende regen naar Albert Belaen. Het was reeds na 1 uur en om 1 uur 15 moesten we dan met de tram naar Deerlijk. Albert zat met een zware valling en had de dag voordien een inspuiting in zijn arm gekregen.

Hij keek naar buiten en de regen pletste op de ruiten. Niet erg plazant en toch, toen ik de situatie verteld had zou hij meegaan. Wat er eerst en vooral moet geprezen worden. Maar als er een paar mensen er hun voeten moesten aan geveegd had, had het nooit gelukt.

( Bron afgevaardigde Victor Vlieghe 1946 )

Het ontstaan van supportersclub "Ratten Boven in 1947

In het jaar 1946 en tevens bij het behalen van de kampioenstitel  in eerste provinciale in het seizoen 1946-1947 en dus de overgang van Racing Club Harelbeke naar bevodering en dit voor de eerste keer in de geschiedenis van de club werden in het Café "De Sneltrein de koppen bij elkaar gestoken om te proberen een supportersclub op te richten.

Het sein en het idee was gegeven door enkele supporters van Racing Club Harelbebeke. En zo werd er meteen werk van gemaakt. Met de Heer Omer Maes ( vader van Lucien Maes ) als eerste voorzitter werd de supportersclub Ratten Boven geboren. Ons verblijf in de "Sneltrein" was er een met tal van moeilijkheden en dit door allerhande omstandigheden. Daarom zijn we daar na een zeg maar een korte tijd vertrokken op 16 Februari 1968.

Wij vonden toen een andere lokaal in het Café "Matadi uitgebaat door Devolder Gustaaf. Het verblijf daar was eveneens van korte duur want op 13 Juni 1970 moesten we daar door prive omstandigheden het lokaal verlaten. Dus was het opnieuw uikijken naar een nieuw lokaal en dit vonden wij nogal vlug want op 22 Augustus 1970 trokken wij in bij Norbert Vanhove in Café "Breugel". Daar kenden wij vier mooie jaren en kenden we ook onder andere de autoloze zondagen. Maar het mooiste was wel de kampioenstitel met Racing Harelbeke van eerste provinciale naar bevprdering dus speelde Racing tweemaal kampioen in evenveel seizoenen. 

Dit was tevens ook de tweede maal dat Racing Club Harelbeke naar bevordering ging in zijn geschiedenis. In bevordering speelde Racing toen vier seizoenen en in die tijd trokken wij met 5 A 6 bussen supporters mee met onze geliefde club op verplaatsing zoals bijvoorbeeld naar Club Roeselare  trokken. Jammer genoeg besloot Norbert terug naar zijn eigen woonst te verhuizen en moesten wij terug gaan uitkijken naar een andere en nieuw lokaal dit gebeurde allemaal op 13 Mei 1974 en dit na vier mooie jaren. Het Café is intussen gesloopt. Gelukkig moesten wij niet ver zoeken en konden wij onze intrek nemen op 15 Juni 1974 in Café "De Sportwereld bij Dirk Ottevaere van dan af kende Racing Club Harelbeke een steile opgang van bevordering naar tweede klasse onder voorzitter Lanneau Pierre ( LANNO ) tapijtenfabriek die tevens ook hoofdsponsor was geworden van Racing Club Harelbeke.

En zo hebben we daar dan ook de oprichting mogen mee maken van de nieuwe spionkop van KRC Harelbeke met als voornaamste medewerkers Eeltiges Jules, Vandevijvere Norbert en Loosveld Marcel vormde onze muzikale spionkop trok in het begin zelfs mee met de supporters bus op verplaatsing en was de ambiance verzekerd ook voor de supporters waar KRC Harelbeke op bezoek ging voetballen. Dirk die ook aan een eigen nestje toe was verliet het Café.

En door het niet meteen vinden van nieuwe uitbaters waren we terug genoodzaakt op zoek te gaan naar een nieuw lokaal dit op 13 Juli 1982. Na veel vergaderen gingen we op zoek naar een nieuw lokaal en dit vonden we nogal vlug en dit op een uitstekende plaats namelijk Café De Ratte daar namen we onze intrek op 13 Augustus 1982 bij uitbater Marc Gunst en zeer dicht bij het Forestiersstadion en wat van grote waarde was, was die grote parking. Van toen af hadden we ons vast lokaal en kregen we ook de mooiste momenten met onze supporters die tal van eindrondes en in het seizoen 1994-1995 was het zo ver en kwam de droom van iedereen die een Racing hart droeg uit we wonnen de eindronde in tweede klasse en zo promoveerden we naar eerste klasse.

Ons doel was dus de supporters altijd zo goedkoop mogelijk en via de korste weg op verplaatsing bij de wedstrijden van Racing Harelbeke te brengen. In 1998 bestond de supportersclub 50 jaar en in 2002 werd die ontbonden.

 ( Bron Vanneste Lucien )

 

.